door Antonia Hieronymus
De zomer is voorbij en de herfst is in aantocht.
Geen korte broeken en slippers meer,
Geen luie, wazige lome dagen meer
Niet meer de diepe toeterende bas van de brulkikkers
Geen koffie meer op het terras met een spectaculaire zonsopgang.
Met het afnemen van de zomer komt de toenemende twijfel:
Waar ging het heen? Heb ik er het beste van gemaakt? Was ik een goede rentmeester van mijn tuin?
Er waren tijden dat potten er verwelkt uitzagen, en tijden dat het onkruid welig tierde. Er waren bedden die nooit helemaal werden geplant en zaden die nooit werden gezaaid.
Wij tuiniers zijn meesters in het zien van wat er nog moet gebeuren, in plaats van de ware schoonheid en overvloed die voor ons ligt te waarderen.
Dus terwijl ik de tuin voor de winter naar bed leg, is er een zweem van spijt.
En er is ook een zweem van opluchting.
Geen moeite meer om de watergift bij te houden
Geen muggenbeten meer
Geen onkruid meer
Omdat ik in een gematigd klimaat leef, doorloop ik deze cyclus elk jaar. Tegen de lente zal ik ernaar verlangen om naar buiten te gaan en mijn handen vies te maken en mijn rug pijn te doen.
Maar wat als ik niet in een staat woonde waar de winter heerst? Wat als ik in Zone 10 was en nooit een dodelijke vorst had gehad? Dan had ik altijd het lome, het getoeter en de koffie in de buitenlucht. En zou ik ze waarderen? Waarschijnlijk niet – vrienden in Arizona hebben zwembaden die zelden zwemmers zien, terwijl mijn kinderen daarentegen elk jaar op de langverwachte openingsdag van het zwembad in het nog steeds koude water doken met kreten van vrolijkheid en gekrijs van verrukking.
De zomer is voorbij en de herfst is in aantocht. Ik zal mijn truien aantrekken en de houten mand vullen. Gezelligheid zal zinderende hitte vervangen, en ik zal graag genieten van cider en donuts in plaats van watermeloen en perziken.
Het zijn tenslotte de seizoenen die tuinieren mogelijk maken. Ik tuinier omdat ik van die verbinding met de aarde houd. Ik hou ervan om in contact te zijn met de natuur, in al haar vormen. Terwijl mijn tuin inactief wordt en in de lente wordt vernieuwd, neemt ook mijn enthousiasme ervoor toe. Er is een reden voor die lange winterslaap van zowel mijn tuin als mijn ijver ervoor, het is de ouderwetse draaiing van de aarde rond de zon. Het is passend dat ik zal eb en vloed met de eb en vloed van het leven zelf.
Antonia-tuinen in Wayland, Mass.
